تشنج در نوزادان
تشنج در نوزادان می تواند مشابه تشنج های صرع در دوره های بعدی زندگی با تکان در یک یا هر دو بازو یا پا باشد. علائم همچنین می تواند پراکنده تر باشد مانند حرکات مکرر و کلیشه ای در بازوها (کودک "پارو می زند") ، پاها ("دوچرخه سواری می کند") یا می جود. علائم دیگر شامل توقف تنفس، ملچ ملچ کردن ، تغییر فشار خون یا ضربان قلب است. علائم اغلب کوتاه مدت است و حمله تا چند دقیقه تا چند ثانیه ادامه دارد.
علل
شایع ترین دلایل تشنج در نوزادان ، آسفیکسی، سکته مغزی، خونریزی مغزی، قند خون پایین و بیماری های اختلالات متابولیک است. همچنین اگر مادر در دوران بارداری داروهای خاصی مصرف کرده یا از مواد مخدر استفاده کرده باشد تشنج به عنوان نشانه ای از خماری بروز می کند.
پیش بینی
هر فردی که رفتاری غیر عادی را مشاهده می کند می تواند با کمال میل با تلفن هوشمند خود از آن فیلمبرداری کرده و آن را به کارمندان بخش مراقبتی نشان دهد. برای اطمینان از تشخیص و کنترل درمان احتمالی، از روشهای مختلفی برای ثبت فعالیت الکتریکی مغز، الکتروانسفالوگرام (EEG) استفاده می شود. در این روش الکترودها به سر کودک وصل می شوند و فعالیت روی یک مانیتور قابل مشاهده است.
تشنج ها باید فوراً مورد بررسی قرار گیرند و علت اصلی درمان شود. این بررسی ها شامل آزمایش خون برای تشخیص قند خون پایین، درجه غلظت غیر طبیعی نمک های مختلف و علائم عفونت است. علاوه بر این، آزمایشات سونوگرافی و ام آر آی برای تصویر برداری از مغز و تشخیص آسیب های احتمالی انجام می شود.
درمان
درمان به این شکل است که بیماری زمینه ای در اسرع وقت تصحیح شود و همزمان تشنج با استفاده از داروهای ضد تشنج و ضد صرع درمان شود. تشنج معمولاً نشانه تحریک مغز است و با درمان مناسب علائم در طی یک هفته رفع می شود و داروی ضد تشنج را می توان اغلب قطع نمود. برای برخی کودکان انگشت شمار درمان طولانی مدت با داروهای ضد تشنج و ضد صرع نیاز است.