خونریزی مغزی در نوزادان

حساس ترین قسمت های مغز مناطقی است که در آن سلول های عصبی در اوایل دوره جنینی شکل می گیرند. سلولها سپس به سمت قشر مغز حرکت کرده و ساختارهای پر شریان که در مجاورت حفره های مغز، به اصطلاح بطن ها، قرار دارند و به سادگی دچار خونریزی می شوند را ترک کرده اند.

وقوع

خونریزی مغزی در دوره نوزادی به طور عمده در نوزادان زودرس اتفاق می افتد. خونریزی در بافت مغزی کودکان بزرگسال بسیار نادر است.

تشخیص

شیوه کار در بخش پرستاری از نوزادان انجام معاینات سونوگرافی مغز بر روی تمام نوزادان زودرس است تا خونریزی های احتمالی دیده شود. اولین سونوگرافی خیلی زود و در روزهای اول زندگی و سپس به طور مرتب در طول دوره مراقبت انجام می شود. برای کودکانی که قبل از هفته ۲۸ به دنیا آمده اند ، معاینه ام آر آی از مغز در زمانی انجام می شود که کودک در اصل می بایست بدنیا آمده باشند تا به این ترتیب بتوان رشد مغز و آسیب دائمی احتمالی را بهتر ارزیابی نمود.

پیش بینی

خونریزی ها خونریزی های داخل بطنی نامیده می شوند و در چهار درجه دشواری درجه بندی می شود. خفیف ترین شکل، درجه یک ، محدود به منطقه رشد است و کاملاً داخل بطن نیست یعنی هیچ خونی وارد حفره نشده است. در خونریزی درجه ۲مقدار کمی خون وارد حفره بطن مغز شده و در درجه ۳ خونریزی به حدی است که بیش از نیمی از بطن را با خون پر می کند. خونریزی از درجه ۱ تا ۳ در نورونهای مغز تأثیر نمی گذارد. خونریزی درجه ۴ بافت مغز مجاور بطن ها را نیز درگیر می کند و همیشه به آسیب دائمی مغز می انجامد.
خونریزی درجه ۲ تا ۲ به طور خودبخود بهبود می یابد و به ندرت باعث ایجاد مشکلات عصبی در آینده می شود. بعد از خونریزی درجه ۳ این خطر وجود دارد که کودک هیدروسفالی را با رشد سریع سر ایجاد کند. کودکانی که خونریزی مغزی درجه ۴ دارند در معرض خطر ابتلا به مشکلات حرکتی بعد از زندگی هستند.

متن: کایسا بلن-نو، پزشک دارای پروانه