دستگاه تنفس مصنوعی

در این صورت کودک از طریق یکی از سوراخ های بینی یا از طریق دهان، یک لوله پلاستیکی نرم دریافت می کند. سپس این لوله به یک دستگاه تنفس متصل می شود که به کودک کمک می کند نفس بکشد. پزشک بسته به میزان نیاز کودک دستگاه تنفس را به روش های کمی متفاوت تنظیم می کند. این می تواند تعداد مختلف دم، فشار کم یا زیاد و میزان اکسیژن متفاوت باشد.

این که کودک به چه میزان کمک نیاز دارد با نگاه کردن به کودک، شرایط کسب اکسیژن و پس دادن دی اکسید کربن دنبال می شود. از تجهیزات مانیتورینگ می توان اکسیژن رسانی و میزان دی اکسید کربن کودک را مشاهده کرپ. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، می توان سطح اکسیژن و دی اکسید کربن موجود در خون را با یک آزمایش خون به نام "گاز خون" اندازه گیری کرد.
متن: ورونیکا بری گرن، پرستار دارای پروانه.